Constantin Noica

Constantin Noica (1909-1987), istaknuti rumunjski filozof, esejist i pjesnik. Godine 1927. počinje objavljivati prve radove u časopisu Vlăstarul. Između 1928. i 1931. godine studira filozofiju na Sveučilištu u Bukureštu gdje je 1931. diplomirao s temom o Kantovoj filozofiji. Nakon stipendijskog boravka u Francuskoj (1938-1939) vraća se u Bukurešt gdje je doktorirao na temi iz filozofije. Nakon dolaska na vlast Iona Antonescua i Željezne garde radi kao glavni urednik njihovih službenih novina. Nakon završetka rata osuđen je na desetogodišnji pritvor u rezidenciji Câmpulung-Muscel. Po objavljivanju knjige Povijest i utopija Emila Ciorana, osuđen je na 25 godina prisilnog rada u zatvoru Jilava kao politički zatvorenik te mu je konfiscirana sva imovina. Oslobođen je 1964. godine i zapošljava se na Rumunjskoj akademiji. U svojem stanu potajno drži predavanja o Hegelu, Platonu i Kantu. Postumno mu je dodijeljena nagrada Herder te je 1990. nakon pada komunizma u Rumunjskoj primljen u Rumunjsku akademiju.

Najvažnija su mu djela: Jurnal filosofic (1944), Pagini despre sufletul românesc (1944), ‘Fenomenologia spiritului’ de G.W. F. Hegel istorisită de Constantin Noica (1962), Creaţie şi frumos în rostirea românească (1973), Despăr – ţirea de Goethe (1976), Spiritul ro mânesc la cumpătul vremii. Şase maladii ale spiritului contem poran (1978), Povestiri despre om (după o carte a lui Hegel: ‘Fenomenologia spiritului’) (1980), Devenirea întru fiinţă. Vol. I: Încercare asupra filozofiei tradi ţionale; Vol. II: Tratat de ontologie (1981), Trei intro – duceri la Devenirea întru fiinţă (1984), Scrisori despre logica lui Hermes (1986), Despre demnitatea Europei (1987), Rugaţi-vă pentru fratele Alexandru (1990).